menneske

Norsk

Substantiv

Wikipedia på bokmål: menneske og Wikipedia på nynorsk: menneske – leksikonoppføringer

menneske n (bokmål/riksmål/nynorsk)

1. skapning av arten Homo Sapiens, person
   • Edelt er mennesket,
     jorden er rik!
     Finnes her nød og sult
     skyldes det svik. 
     – «Til ungdommen», Nordahl Grieg, 1936
   • Og Gud skapte mennesket i sitt bilde, i Guds bilde skapte han det, til mann og kvinne skapte han dem. 
     – 1. Mos 1,27, Bibelen

Etymologi

Fra gammelfrisisk manniska, menneska, sammenlign med norrønt manneskja og mennskr («menneskelig»), beslektet med mann.

Uttale

IPA: /mɛn:ɛskə/ ev. ['mɛ.nɛ.skɛ]

Andre former

• menneskje (nynorsk)

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv intetkjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
menneske	mennesket	mennesker	menneskene	(bokmål/riksmål)
menneske	mennesket	mennesker	menneska	(bokmål)
eit menneske	mennesket	menneske	menneska	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Beslektede termer

• menneskelig

Oversettelser

Skapning av arten Homo Sapiens, person

afrikaans: mens af(af) dansk: menneske da(da) n engelsk: person en(en) c, human being en(en) c, human en(en) c, man en(en) c finsk: ihminen fi(fi) fransk: homme fr(fr) m , humain fr(fr) m færøysk: menniskja fo(fo) gresk: άνθρωπος el(el) m interlingua: homine ia(ia)

islandsk: manneskja is(is) litauisk: žmogus lt(lt) nederlandsk: mens nl(nl) m spansk: persona es(es) f, hombre es(es) m, humano es(es) m svensk: människa sv(sv) c tahitisk: taʻata ty(ty) tyrkisk: insan tr(tr) m tysk: Mensch de(de) m ungarsk: ember hu(hu) m

---

Dansk

Substantiv

menneske n

1. menneske