døme

Norsk

Substantiv

døme

1. enkelttilfelle, eksempel

Uttale

IPA: [dø:`mə]

Lyd (Oslouttale)

Problemer med å lytte til denne filen? Se media help (en).

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv intetkjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
døme	dømet	dømer	dømene	(bokmål/riksmål)
døme	dømet	døme	døma	(bokmål/riksmål)
eit døme	dømet	døme	døma	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Beslektede termer

• til dømes (t.d.)

Oversettelser

eksempel — se eksempel

Verb

døme (nynorsk)

1. (transitivt) avseie dom over noko eller nokon.

Andre former

• dømme (bokmål/riksmål/nynorsk)

Uttale

IPA: [dø:`mə]

Lyd (Oslouttale)

Problemer med å lytte til denne filen? Se media help (en).

Beslektede termer

• domar
• dom

Avledede termer

• fordøme

Grammatikk

Bøyning (regelrett og uregelrett)
Infinitiv	Presens	Preteritum	Perfektum	Imperativ	Presens partisipp	Passiv	‌
å døme, døma	dømer	dømte	har dømt	døm, døme, døma	dømande	dømast	(nynorsk)
å døme, døma	dømer	dømde	har dømt	døm, døme, døma	dømande	dømast	(nynorsk)

Oversettelser

dømme — se dømme

Referanser

• «døme» i Det Norske Akademis ordbok (NAOB).
• «døme» i nettutgaven av Bokmålsordboka / Nynorskordboka.