transitiv

Norsk

Adjektiv

transitiv (bokmål/riksmål/nynorsk)

1. (grammatikk) om et verb som trenger ett eller flere objekt.

   Jeg overhørte samtalen. «Overhører» er her et transitivt verb: det kan ikke stå uten objekt.

   Jeg sover. «Sover» er her et intransitivt verb; det kan ikke ta noe objekt.

Etymologi

Fra latin transitivus < transitus < trans («over») + itus < eō («jeg går»).

Grammatikk

Samsvarsbøying (regelrett)
Ubestemt				Bestemt
Entall			Flertall
Hankjønn	Hunkjønn	Intetkjønn
transitiv	transitiv	transitivt	transitive	transitive	(bokmål/riksmål/nynorsk)

Antonymer

• intransitiv

Oversettelser

i grammatikk: om et verb som tar objekt

albansk: kalimtar sq(sq) arabisk: متعدٍ ar(ar) (muta`addin) dansk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) da esperanto: transitiva eo(eo) engelsk: transitive en(en) fransk: transitif fr(fr) m galisisk: transitivo gl(gl) italiensk: transitivo it(it) m japansk: 他動 ja(ja) (たどう, tadō) katalansk: transitiu ca(ca) mandarin: 及物 cmn(cmn) (jíwù) kroatisk: prijélazan hr(hr)

nederlandsk: overgankelijk nl(nl), transitief nl(nl) polsk: przechodni pl(pl) portugisisk: transitivo pt(pt) m rumensk: tranzitiv ro(ro) russisk: переходный ru(ru) (perexódnyj) spansk: transitivo es(es) m tyrkisk: geçişli tr(tr) tysk: transitiv de(de) svensk: transitiv sv(sv) ukrainsk: перехідний uk(uk), перехідне дієслово uk(uk), форма перехідного дієслова uk(uk) volapük: loveädik vo(vo)