nemnefall

Norsk

Substantiv

nemnefall n (nynorsk)

1. (grammatikk) fall (kasus) som syner den verksame parten i ei handling: nominativ. På norsk vert berre pronomen bøygde i fall. I nokre andre mål, til dømes tysk og islandsk vert òg namneord bøygde i nemnefall når dei står som subjekt i ei setning.

   der Mann er nemnefall på tysk.

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv inkjekjøn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
eit nemnefall	nemnefallet	nemnefall	nemnefalla	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eigeform.

Synonymer

nominativ, hovudfall

Etymologi

Sett saman av nemne + fall (tilfelle, situasjon).

Relaterte termer

underfall, sidefall, eigefall

Omsetjingar

kasus

armensk: ուղղական հոլով hy(hy) (uġġakan holov) nederlandsk: eerste naamval nl(nl) m, nominatief nl(nl) m færøysk: hvørfall fo(fo) n finsk: nominatiivi fi(fi) fransk: nominatif fr(fr) m gresk: ονομαστική el(el) (onomastikí) f islandsk: nefnifall is(is) n italiensk: nominativo it(it) m kroatisk: nominativ hr(hr) m

latin: casus nominativus la(la) m litauisk: vardininkas lt(lt) m polsk: mianownik pl(pl) m portugisisk: caso nominativo pt(pt) m slovensk: imenovalnik sl(sl) m spansk: caso nominativo es(es) m svensk: nominativ sv(sv) tsjekkisk: nominativ cs(cs) m, první pád cs(cs) m tysk: Nominativ de(de) m ungarsk: alanyeset hu(hu)