venn

Norsk

Substantiv

venn m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. person man kjenner godt og har et fortrolig forhold til, men oftest ikke står i familiemessig eller seksuelt forhold til
2. (foreldet) elsker; kjæreste

   Kari har visst fått seg en ny venn.

Andre former

• ven (nynorsk)

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv hankjønn bokmål, substantiv hankjønn med -er og -ene i flertall i nynorsk)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein venn	vennen	venner	vennene	(nynorsk)
ein venn	vennen	vennar	vennane	(nynorsk)
en venn	vennen	venner	vennene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Synonymer

• kamerat
• kompis

Antonymer

• uvenn
• fiende

Beslektede termer

• vennlig

Avledede termer

• bestevenn
• brevvenn
• pennevenn
• vennekrets
• venninne
• vennlig
• vennskap

Oversettelser

person man kjenner godt

dansk: ven da(da) c, veninde da(da) c engelsk: friend en(en) esperanto: amiko eo(eo) estisk: sõber et(et) færøysk: vinur fo(fo) fransk: ami fr(fr) m, amie fr(fr) f finsk: ystävä fi(fi) gresk: φίλος el(el) m, φίλη el(el) f, φιλενάδα el(el) f

nederlandsk: vriend nl(nl) m, vriendin nl(nl) f spansk: amigo es(es) m, amiga es(es) f rumensk: prieten ro(ro) m, prietenă ro(ro) f russisk: друг ru(ru) svensk: vän sv(sv) c, kompis sv(sv) c, polare sv(sv) c, väninna sv(sv) f thai: เพื่อน th(th) tysk: Freund de(de) m, Freundin de(de) f