løye

Norsk

Substantiv

løye n (nynorsk)

1. noko som vekkjer lått, skjemt, moro.

   Me hadde mangeslags løye.

   Det var så løye at eg kunne ikkje anna enn le.

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv inkjekjøn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
eit løye	løyet	løye	løya	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eigeform.

Andre former

løgje, læje (dialekt)

Avløysarord (Synonym)

skjemt, moro, tullball

Språkhistorie

Frå norrønt hlœgi, noko som valdar lått.

Faste uttrykk

• med lått og løye - med lått og skjemt (Telemark, Vestlandet).
• å gjera eit lite løye (Vestlandet).
• å hava ein til løye - hava ein til moro, driva gjøn med ein.

Område

Store delar av landet, men ikkje det sentrale austlandsområdet.