flokk

Norsk

Substantiv

flokk m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. gruppe av dyr eller mennesker

   Lederen i flokken var en gammel hannulv med avbitt venstre øre.

   Vi er kun en liten flokk.

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv hankjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein flokk	flokken	flokkar	flokkane	(nynorsk)
en flokk	flokken	flokker	flokkene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Oversettelser

gruppe

dansk: flok da(da) c engelsk: pack en(en), flock en(en) gaggle en(en), herd en(en), pride en(en), murder en(en)

fransk: troupeau fr(fr) m, meute fr(fr), banc fr(fr) m, bande fr(fr) f, groupe fr(fr) m svensk: flock sv(sv) c